کد مطلب:48265 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » قرآن

چرا در قرآن كريم، آيات متعددي دربارة جهاد و شهادت آمده است؟

وجود آيات متعدد دربارة جهاد و شهادت، دليل بر اهميت و عظمت بسيار آن است، زيرا جهاد، ضمن اين كه امري تشريعي است، يك موضوع حياتي ميباشد كه همة موجودات زندة جهان ـ اعم از نباتات و حيوانات، به وسيلة آن، موانع را از سر راه خود بر ميدارند تا بتوانند به كمالهاي مطلوب خود برسند. آري! آنان كه همواره در حال جهاد و مراقبت به سر ميبرند، هميشه زنده و پيروزند و ديگراني كه به فكر خوشگذراني و ادامة زندگي فردي هستند، دير يا زود از بين رفته ،ملتي زنده و مجاهد، جاي آنها را خواهند گرفت.

پيامبر اكرمميفرمايد: آن كس كه جهاد را ترك گويد، خدا بر اندام او لباس ذلّت ميپوشاند و فقر و احتياج بر زندگي و تاريكي بر دين او، ساية شوم ميافكند; خداوند، پيروان مرا به وسيلة سُمّ ستوراني كه به ميدان جهاد پيش ميروند و (نيز) به وسيلة پيكانها و نيزهها، عزت ميبخشد.(بحارالانوار، علامه مجلسي;، ج 97، ص 8، مؤسسه الوفأ.)

شهادت، حيات و زندگيِ واقعي در جوار رحمت حق است و شهيد، از روزي ويژة الهي بهرهمند است: وَلاَتَقُولُواْ لِمَن يُقْتَلُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَ َتُ بَلْ أَحْيَآءٌ وَ لَـَكِن لآتَشْعُرُونَ ;(بقره،154) و به آنها كه در راه خدا كشته ميشوند مرده مگوييد، بلكه آنها زندهاند، ولي شما نميفهميد.

شهادت، ضمن آن كه حيات واقعي است و افتخاري است كه شامل بهترين مردان خدا ميشود، عامل بسيار مهمي در مبارزة حق در برابر باطل است; عاملي است كه كاربرد آن از هر سلاحي بيشتر و تأثير آن از همه برتر است; عاملي است كه ميتواند خطرناكترين و وحشتناكترين سلاحهاي زمان را در هم بشكند; عاملي است كه در مقاطع مختلف، دين را حفظ كرده است. در تاريخ اسلام، حماسههاي جاويدان جهاد اسلامي و ايثارگريهاي كساني را ميبينيم كه با تمام وجودشان جانفشاني كرده، با خون خود دين را حفظ نمودند. قيام جاويد امام حسينو جنگ تحميلي هشت سالة عراق (بلكه دنيا) با ايران، بارزترين آنها است. حفظ دين در واقع، حفظ بقاي سعادتمندانة خود است; به همين خاطر است كه قرآن كريم، در جاي ديگر ميفرمايد: وَلاَتَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُواْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَ َتَا بَلْ أَحْيَآءٌ عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ ;(آل عمران،169) ]اي پيامبر![ هرگز گمان مبر كساني كه در راه خدا كشته شدند، مردگانند! بلكه آنان زندهاند و نزد پروردگارشان روزي داده ميشوند.

از اين رو، بديهي است اين دو موضوع مهم، در قرآن كريم، با تأكيدهاي بسيار مطرح شود و از جهتهاي گوناگون، ابعاد آن مورد بحث و بررسي قرار گيرد.(ر.ك: تفسير نمونه، آيت اللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 4، ص 76ـ82، دارالكتب الاسلامية; همان، ج 1، ص 517ـ523.)